Prezydent Krakowa Mieczysław Kaplicki

 Kaplicki był najwybitniejszym prezydentem międzywojennego Krakowa. Podobnie jak jego znakomici poprzednicy, Józef Dietl i Juliusz Leo, nie pochodził z Krakowa, jego przodkowie nie byli Polakami. Te trzy wybitne postacie przybywając „z zewnątrz”, są interesującym i pięknym przykładem wnikania w polskość. […] Przeszedł szlak bojowy w Legionach u boku Piłsudskiego, miał swój wkład w odzyskanie niepodległości przez Polskę w 1918 r. Brał udział w odbudowie samorządu krakowskiego, aż wreszcie stanął na jego czele. Objął zarząd gminy w niezmiernie trudnym okresie, w czasie wielkiego kryzysu gospodarczego. Miasto nie miało długofalowego planu rozwoju miasta, znajdowało się w złej kondycji finansowej. Lista zasług prezydenta Kaplickiego, które wpływają na pozytywną ocenę jego działalności jest długa. […] Tym, co go wyróżnia na tle pozostałych włodarzy Krakowa w dwudziestoleciu międzywojenny jest to, że miał klarowną wizję rozwoju tego miasta. Jego prezydentura to czas wzmożonej pracy nad konsekwentnym wdrażaniem jej w życie, przy jednoczesnym utrzymaniu rygoru finansowego miejskiego budżetu. Jako dobry organizator , mocno podkreślał praktyczny wymiar działania, mówiąc: „Ja na słowa nie liczę, lecz na czyny”. Szczególną uwagę zwracał na celowość szerszego, wieloletniego planowania, potrzebę uporządkowania organizmu miejskiego. Z jego inicjatywy opracowano jedyny w okresie międzywojennym wieloletni plan inwestycyjny dla miasta, zawarty w dokumencie Program inwestycyjny stoł. król. miasta Krakowa na okres 1937/38–1943/44, obejmujący całokształt zagadnień gminy. Śmiało można go nazwać planem Kaplickiego.

[z treści książki]

Piotr Hapanowicz, dr nauk humanistycznych, publicysta, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, kustosz dyplomowany Muzeum Krakowa, kierownik Oddziału Pałac Krzysztofory. Kilkukrotny stypendysta Polskiej Misji Historycznej w Würzburgu, Funduszu im. Jana i Suzanne Brzękowskich w Paryżu, Fundacji z Brzezia Lanckorońskich w Londynie. W pracy badawczej koncentruje się na dziejach Krakowa, parlamentaryzmu polskiego oraz muzeologii. Autor licznych publikacji naukowych i popularnonaukowych, w tym książek: Senatorowie województwa krakowskiego w latach 1922–1939; Generał Zygmunt Zieliński (1858–1925). Szkic do portretu; Krakowskie spotkania księcia Józefa Poniatowskiego; Szkicownik krakowski. Ludzie – wydarzenia – zabytki; Karol Rolle (1871-1954). Prezydent Krakowa. Szkic do portretu. Kurator wystawy stałej Cyberteka. Kraków – czas i przestrzeń oraz kilkunastu wystaw czasowych, w tym o powstaniu styczniowym i Tadeuszu Kościuszce. Członek Towarzystwa Miłośników i Historii Zabytków Krakowa oraz Komitetu Kopca Kościuszki w Krakowie.