Obraz Kościoła katolickiego w polskiej prasie komunistycznej w latach 1945–1956

 Komuniści po objęciu w 1945 r. władzy w Polsce zdawali sobie sprawę z roli, jaką duchowieństwo pełniło w społeczeństwie. Widzieli w Kościele swojego głównego konkurenta w dziedzinie wpływu światopoglądowego i szybko zaczęli dążyć do ograniczenia oddziaływania, jakie ta instytucja miała na życie społeczne i polityczne kraju. Do walki z religią zaangażowany został zarówno aparat bezpieczeństwa, jak i zinstytucjonalizowana propaganda. Jednym z najważniejszych elementów ataku propagandowego stało się manipulowanie mediami, którego celem było kształtowanie opinii publicznej w sprawach związanych z Kościołem. W niniejszej książce podejmuję próbę prześledzenia, a następnie analizy wykreowanego w ten sposób wizerunku Kościoła katolickiego w tekstach prasowych publikowanych przez komunistyczne dzienniki w latach 1945–1956. Zakładam, że wizerunek ten był kształtowany jako element dyskursywnego obrazu świata podporządkowanego partyjnej linii światopoglądowej. Ramy czasowe badań wyznacza data zerwania konkordatu między Polską a Stolicą Apostolską (12 września 1945 r.) oraz data zwolnienia prymasa Stefana Wyszyńskiego z internowania (28 października 1956 r.), czyli wydarzenia, które otworzyło nowy rozdział czasowej normalizacji w stosunkach między państwem a Kościołem katolickim w PolKomuniści po objęciu w 1945 r. władzy w Polsce zdawali sobie sprawę z roli, jaką duchowieństwo pełniło w społeczeństwie. Widzieli w Kościele swojego głównego konkurenta w dziedzinie wpływu światopoglądowego i szybko zaczęli dążyć do ograniczenia oddziaływania, jakie ta instytucja miała na życie społeczne i polityczne kraju. Do walki z religią zaangażowany został zarówno aparat bezpieczeństwa, jak i zinstytucjonalizowana propaganda. Jednym z najważniejszych elementów ataku propagandowego stało się manipulowanie mediami, którego celem było kształtowanie opinii publicznej w sprawach związanych z Kościołem.

W niniejszej książce podejmuję próbę prześledzenia, a następnie analizy wykreowanego w ten sposób wizerunku Kościoła katolickiego w tekstach prasowych publikowanych przez komunistyczne dzienniki w latach 1945–1956. Zakładam, że wizerunek ten był kształtowany jako element dyskursywnego obrazu świata podporządkowanego partyjnej linii światopoglądowej. Ramy czasowe badań wyznacza data zerwania konkordatu między Polską a Stolicą Apostolską (12 września 1945 r.) oraz data zwolnienia prymasa Stefana Wyszyńskiego z internowania (28 października 1956 r.), czyli wydarzenia, które otworzyło nowy rozdział czasowej normalizacji w stosunkach między państwem a Kościołem katolickim w Polsce. Analizowany okres umownie można nazwać czasem represji stalinowskich.

Ze Wstępu