Zapomniana Kronikarka Czasów Minionych

 Hrabina Waleria jest dziś postacią ogólnie zapomnianą. Wspomina się o niej mimochodem, jako o „współtwórczyni Kolekcji Dzikowskiej”. Kropka.

 To bardzo mało, jak na osobę tej rangi. I nie chodzi tu o „rangę” rozumianą w sensie pochodzenia, tylko o to „coś”, co odróżnia ją od całej rzeszy arystokratów jej epoki. I to „coś” odsłaniają jej Dzienniki.Pokazują, jaka była, co kochała, czym się zajmowała, jak traktowała życie, ludzi, Boga… Jak wielkiej głębi była człowiekiem! Odczytując jej Dzienniki, karta po karcie, miesiąc po miesiącu, rok po roku dostrzec można, że wątki z jej życia, jakie warto poruszyć i przedstawić szerszemu gronu odbiorców mnożą się bez końca. Do tej postaci można wracać, wciąż i wciąż, i stale będzie się miało wrażenie, że nie odkryło się jej jeszcze całkowicie. W bardzo ogólnych słowach, Waleria Tarnowska to wspaniała, kochająca żona, czuła, oddana matka – dla własnych i przybranych dzieci, głęboko i autentycznie wierząca w Boga, miłośniczka sztuki pod każdą postacią i wszystkiego, co piękne, uzdolniona malarka, patriotka, podróżniczka, filantropka, o szerokim kręgu znajomych z europejskich salonów, a jednak kochająca ponad wszystko wiejskie życie i Dzików. O każdym z tych wątków postaram się na tych stronach opowiedzieć, bazując przede wszystkim na jej Dziennikach i tym, co prawie przez 40 lat w nich zapisywała. A ponieważ zapiski te mają tutaj kluczowe znaczenie mam nadzieję, że Waleria zostanie odkryta przede wszystkim jako KRONIKARKA CZASÓW MINIONYCH.