Plamy światła. Baśń o staruszkach

 Słońce zachodziło powoli wśród wypiętrzonych, zaróżowionych obłoków, więc po borach, polach, taflach jezior w dole przesuwały się na przemian plamy światła i fiołkowe cienie chmur. Samolot wykonywał drugie okrążenie, pilot zawiadamiał, że z przyczyn technicznych wylądujemy z kilkuminutowym opóźnieniem, które nie będzie mieć wpływu na dalsze połączenia lotnicze, a ja patrzyłem przyklejony do okienka na urzekającą grę świateł i kolorów w dole. Cienie się pogłębiały, róże przygasły. Tylko jedna plama słońca oświetlająca śródleśną polanę nie bladła. Ciekawe! Wykręcając szyję w tył, widziałem długi cień małego domku na palu, który odcinał się coraz ostrzej od płonącej niegasnącym złotem murawy wokół. Domek na kurzej łapce??? Czy to nie to, czego szukam od tylu lat?