Opowieści niebywałe. Florilegium żywiołów narracji

 Opowieści niebywałe to rodzaj antologii prozy bułgarskiej. Nie pretenduje ona do reprezentatywności, choć obejmuje okres od początku XIX wieku po czasy najnowsze i chronologia powstania bądź opublikowania utworów jest główną zasadą porządkującą wybór. Niektóre ich przekłady były już publikowane w innych wydawanych przeze mnie zbiorach, większość jednak z różnych powodów nie doczekała się wcześniej publikacji, choć powstała w ciągu kilku dziesięcioleci mojej działalności translatorskiej. Są one gatunkowo niejednorodne, bo jest wśród nich, nawiązująca do wzorca średniowiecznego żywotu, autobiografia Sofroniusza Wraczanskiego, są opowiadania, nowele, przypowieści, fragmenty większych form prozatorskich. Uległem pokusie ich zbiorowej prezentacji, zafascynowany żywiołami ich narracji, które nie wpisują się w ustalone, tradycyjne normy  konwencje, a w swej urodzie, oryginalności i różnorodności składają się na bukiet kwiatów, na bardzo osobiste translatorskie florilegium prozy bułgarskiej.