Druga strona księżyca. Pisma o Japonii

 "Nie zapominam jednak o ważnych lekcjach, jakich cywilizacja japońska może udzielić światu Zachodu, jeśli ów zechce wysłuchać: że aby żyć w czasie teraźniejszym, wcale nie trzeba nienawidzić i niszczyć przeszłości; i że każde dzieło kultury godne tego miana cechuje umiłowanie natury i szacunek dla niej. Jeśli cywilizacja japońska skutecznie utrzymuje równowagę między tradycją a zmianą, jeśli zachowuje równowagę między światem a człowiekiem, nie dopuszczając, by człowiek świat ten zrujnował i oszpecił, krótko mówiąc, jeśli zgodnie z nauką mędrców jest ona przekonana, iż ludzkość dominuje na ziemi tylko przejściowo, a ów krótki okres nie daje jej żadnego prawa do dokonywania nieodwracalnych zniszczeń w świecie, który istniał wcześniej od niej i będzie istniał też po niej, wówczas będziemy mieć kruchą szansę, iż mroczne perspektywy, kończące tę książkę, przynajmniej w części świata, nie będą jednym bagażem dla przyszłych pokoleń”.