Ptolemeusze i Rzym. Przyjaźń czy zależność. Stosunki polityczne w latach 273-43 p.n.e.

Książka „Ptolemeusze i Rzym. Przyjaźń czy zależność” autorstwa Tomasza Grabowskiego to praca skupiająca się na gruntownej analizie i przedstawieniu stosunków politycznych pomiędzy tytułowymi państwami w latach 273-43 p.n.e. Książka została wydana przez Wydawnictwo Atryda.

Temat pozycji jest niezwykle ciekawy, gdyż do tej pory, nie pokuszono się na szerszą analizę relacji politycznych Rzym – Aleksandria na przestrzeni III do I wieku p.n.e. Jak wiemy umocnienie się pozycji Rzymu na półwyspie Apenińskim, zwłaszcza po porażce Pyrrusa w wojnie w Italii, na początku III wieku p.n.e., dało impuls do coraz bardziej aktywnej polityki Rzymian w basenie Morza Śródziemnego. Co ważne, w roku 273 p.n.e. król Egiptu, Ptolemeusz II pierwszy wysłał misję dyplomatyczną do Wiecznego Miasta, na którą Rzymianie później odpowiedzieli legacją do Aleksandrii. Nie znamy do końca motywów Ptolemeusza, ale nie wykluczonym jest, że porażka Pyrrusa była jednym z powodów decyzji o nawiązaniu wstępnych relacji z Rzymem.

Egipt rywalizujący z monarchią Seleucydów w Azji Mniejszej oraz Antygonidów w Macedonii i Kartaginą z pewnością szukał sojuszników. Rzym z racji na rosnącą potęgę i zwycięstwa w wojnach punickich był atrakcyjnym partnerem, który stopniowo, wraz z rosnącymi problemami wewnętrznymi w Egipcie, przyjął rolę patrona państwa znad Nilu.
Decydujący okres w relacjach między Rzymem a Aleksandrią nastąpił w I wieku p.n.e., kiedy to „walący się” ustrój republiki pozwolił wielu ambitnym rzymskim politykom aktywnie działać na scenie międzynarodowej. Sulla, Pompejusz Wielki czy Cezar skutecznie przyczynili się do dalszej wasalizacji Egiptu, na którego tron faraonowie byli mianowani przez Rzymian lub wspierani wojskowo w objęciu władzy.