Piękny Bóg, piękny człowiek. Zło z perspektywy teologii piękna Tomasza z Akwinu

 Rzeczywistość nie jest jednogłosowa – piękna albo zła. Konieczne jest myślenie polifoniczne, które chroni przed dwoma błędami: rozpaczą w spotkaniu ze złem i zuchwałością w chwilach powodzenia. Jeżeli ktoś chciałby zapytać, o czym jest ta książka, o pięknie czy o złu, otrzyma następującą odpowiedź: o pięknie, któremu przydarza się zło i brzydota, albo też o złu widzianym z perspektywy piękna. Niezawodnym przewodnikiem po tym traktacie jest św. Tomasz z Akwinu.

 „Bliskość Syna z człowiekiem objawia się w miłości przyjaźni Syna do człowieka. Relacja ta jest prawdziwa, chodź nie dotyczy zjednoczenia natur (unio secundum rem), a zjednoczenia uczuć ( unio secundum ad affectum). Tomasz jednak od razu dodaje, że miłość przyjaźni nie sprowadza się tylko do życzliwych myśli i pamięci. Miłość przyjaźni «jednoczy» ich natury. Jak pisze Akwinata: «Jest też taki rodzaj zjednoczenia, który jest istotowo miłością, a mianowicie jedność, która się dokonuje przez zgodność uczuć i uczuciowe przystosowanie się. Przyjaciel to ktoś kto ma w sobie dwie osoby: siebie i przyjaciela. Miłość przyjacielska rodzi zatem między osobami pokrewieństwo i więź , którą można porówna tylko do "więzi krwi" , czyli zgodności i pokrewieństwa natur na poziomie biologicznym. Miłość Chrystusa do człowieka niejako znosi różnicę natur i ustala pokrewieństwo na poziomie relacji»”.

Tomasz Gałuszka OP – dominikanin, teolog, profesor UPJPII oraz doktor habilitowany historii średniowiecza. Zajmuje się historią papiestwa, teologii i biblistyki średniowiecznej, prawa karnego, herezjami i ruchami świeckich. Pracuje nad średniowiecznymi rękopisami m.in. dzieł św. Tomasza z Akwinu.