Liber Mortuorum

 Słowo wprowadzenia

Jedną z ważniejszych powinności życia zakonnego jest modlitwa za zmarłych, zwłaszcza za zmarłych współbraci. Święty Franciszek z Asyżu nie tyle więc zaleca, co wręcz nakazuje nam modlić się za zmarłych: „Klerycy niech odmawiają oficjum oraz modlą się za żywych i umarłych” (Reguła niezatwierdzona 3,4). A nieco dalej dodaje: „Za zmarłych braci niech odmawiają «Z głębokości›› (Ps 130) i Ojcze nasz” (3,7). Bracia zaś nieklerycy mają odmawiać „za zmarłych siedem Ojcze nasz oraz Wieczny odpoczynek” (3,10). W Regule zatwierdzonej Seraficki Patriarcha mówi na ten temat krótko: „I niech modlą się za zmarłych” (3,4). Jego wzorem także nasze statuty partykularne ponawiają to zalecenie i podają odnośnie do niego szczegółowe przepisy. Niezwykle żywa tradycja modlitwy za zmarłych współbraci, którzy na ziemi kształtowali swoje życie według wzoru Serafickiego Ojca Franciszka, a także za swoich zmarłych rodziców, krewnych, przyjaciół i dobrodziejów, istnieje od samego początku historii naszego Zakonu na ziemiach polskich i wypływa nie tyle z nakazu prawa, ile z potrzeby serca i głębokiej wiary.

Z potrzeby serca i z umiłowania już prawie 600-letnich dziejów naszej bernardyńskiej Prowincji zrodziła się inicjatywa przygotowania i wydania drukiem niniejszej księgi, mającej służyć pomocą w modlitwie za współbraci, którzy wyprzedzili nas w pielgrzymce wiary. Wierząc w świętych obcowanie i moc modlitwy wstawienniczej, z pomocą tej księgi pragniemy każdego z nich wspominać po imieniu we wspólnocie w dniu ich narodzin dla wieczności i polecać łaskawości Pana. Mamy też głęboką nadzieję, że kiedy i nasze imiona zostaną zapisane w niniejszej księdze, nasi następcy w powołaniu także będą orędować za nami u Boga.

Z wdzięcznością więc witam i przyjmuję pierwsze w historii naszej Prowincji wydanie drukiem Liber Mortuorum i dziękuję Współbraciom, którzy przyczynili się do tego dzieła. Słowa wdzięczności kieruję do o. Władysława Czarniaka OFM za kontynuowanie pracy rozpoczętej przez o. Romualda Gustwa OFM i skrupulatne uzupełnienie informacji o zmarłych na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci zakonnikach naszej Prowincji. Wyrazy wdzięczności i uznania kieruję także pod adresem osoby o. Wenancjusza Stasiuka OFM, dyrektora naszego Wydawnictwa Calvarianum, za inicjatywę opracowania niniejszego dzieła i staranne przygotowanie Księgi Zmarłych do druku. Nasza Prowincja – jako macierzysta dla odrodzonej w 2004 roku Prowincji pw. św. Michała Archanioła na Ukrainie – cieszy się również z faktu, że nasi Współbracia, pomni na wspólne dziedzictwo i historię, także w klasztorach ukraińskich będą modlić się za naszych wspólnych zmarłych poprzedników, korzystając z tejże księgi.

Niech Pan nam wszystkim błogosławi, a naszym zmarłym Braciom oczekującym chwalebnego zmartwychwstania da udział w radościach życia wiecznego.

Teofil Czarniak OFM
minister prowincjalny

Kalwaria Zebrzydowska, Zmartwychwstanie Pańskie, 12 kwietnia 2020 roku