Głosy z szuflady

Dwa scenariusze Hejduka zawarte w tej książce tylko w niewielkim stopniu oddadzą sprawiedliwość drodze twórczej ich autora. Oba powstały w pierwszych redakcjach jeszcze w latach 80., po stanie wojennym. Realizację w Teatrze 77 tekstu In memoriam wstrzymała cenzura. Napisany został on w poetyce właściwej scenariuszom teatru studenckiego, zwanego też alternatywnym, charakteryzuje go nakładanie się obrazów, przenikanie rzeczywistości aktualnej i retrospekcji.

Oba teksty – In memoriam i Wypadek – są jak awers i rewers pewnego stanu rzeczywistości, rzeczywistości podmienionych pojęć, odzwierciedlają tak charakterystyczną dla tamtych lat atmosferę podejrzliwości, spisku. Ale także rzeczywistości, która – wbrew wszystkiemu, wbrew fałszywym Ikarom – niosła w sobie i nadzieję.

(ze Wstępu Elżbiety Morawiec)

Odważna wypowiedź, która nie waha się wejść w obszar moralistyki; która z nadzieją zwraca się do człowieka, apelując o jego aktywność polityczną.

(Aggeo Savioli o spektaklu Retrospektywa na La Biennale di Venezia)

(…) gra w transie mającym na celu historyczno-polityczną analizę jest czymś, co teatr na Zachodzie rzadko był w stanie stworzyć (…)

(Georges Schlocker o wypowiedzi Teatru 77 Koło czy tryptyk)