Państwowe szkolnictwo akademickie II Rzeczypospolitej.

Praca ta ma za zadanie wypełnienie przynajmniej częściowo luki w badaniach systemowych nad szkolnictwem wyższym w okresie międzywojennym. Mam nadzieję, że dostarczy ona przydatnych danych i analiz dla celów porównawczych w różnych dyscyplinach naukowych. Omawia ona zagadnienie państwowego szkolnictwa akademickiego, najbardziej prestiżowej części ówczesnego szkolnictwa wyższego. Nie jest w żadnym wypadku summą dziejów uczelni akademickich i w tym względzie nie stanowi konkurencji dla opracowań monograficznych każdej z nich. Zajmuje się przede wszystkim zagadnieniami wspólnymi dla nich wszystkich, a zatem dla całego systemu, oraz dla ich określonych grup, czyli podsystemów. Wszelkie odwołania do indywidualnych przypadków, których sporo czytelnik znajdzie na łamach tej książki, służą jedynie zilustrowaniu praktycznego działania niektórych instytucji prawnych lub przedstawieniu opcji, jakie mogły one przybierać w szczegółach. […] Bazę źródłową pracy stanowią państwowe akty normatywne. Jest to determinowane tematem niniejszej książki. Dla uzyskania odpowiedzi na interesujące nas pytanie badawcze właśnie ta kategoria źródeł historycznych jest w oczywisty sposób najbardziej adekwatna. Aczkolwiek odwołuję się w niektórych miejscach także do źródeł spoza tej grupy, jak statuty uczelniane, kroniki i programy szkół akademickich itd. Mają one jednak charakter wyłącznie uzupełniający, pozwalając na zobrazowanie funkcjonowania wybranych instytucji prawnych lub zjawisk w praktyce.

Ze ‘Wstępu’