Nie nad rzekami Babilonu.

 Sytuacja w powojennej Polsce, w której grupa polskich Żydów próbowała odbudować życie kulturalne, była zupełnie inna niż ta przed wojną: z jednej strony wszyscy ocalali twórcy – niezależnie od światopoglądu – musieli zmierzyć się z niebywałą katastrofą własnego narodu, z drugiej strony na skutek Zagłady orazmasowej migracji tuż po wojnie miejsce przedwojennej pluralistycznej społeczności ludzi pióra w Polsce zajęła grupa o niemalże jednolitej postawie ideologicznej, sprzyjająca przemianom politycznym dokonującym się wbrew woli większej części społeczeństwa polskiego. Starania tej grupy o zbudowanie nowego modelu świeckiej i „postępowej” kultury żydowskiej popierało socjalistyczne państwo, przejmując finansową opiekę nad wszystkimi instytucjami kulturalnymi. W konsekwencji kultura jidysz, podobnie jak polska, podlegała w ciągu tych lat silnym wpływom politycznym.