Dom na Krakusa

 Było to kiedyś miejsce zamieszkiwania kolejarzy, tramwajarzy, poczciarzy i mistrzów rozmaitych rzemiosł. Potem miejsce życia, często ostatnie, Żydów niemiłosiernie stłoczonych w obrębie getta. W czasach komuny teren wszechwładzy tak zwanego kwaterunku i wreszcie teraz miejsce życia inteligentów, często patriotów powstającego z upadku Podgórza. Dom składa się z dwu budynków: frontowego i oficyny, a wewnątrz mamy podwórko, coraz bardziej przypominające ogród. Obiekt ten jest doskonałym dowodem na wielki potencjał integracyjny takiego konceptu architektonicznego. Jako taki powinien zainteresować architektów projektujących wielorodzinne domy mieszkalne.

Autorka tej książki nigdy w tym domu nie mieszkała, ale przez pewien czas była jego właścicielką. Poruszona szybkim tempem zadamawiania się obecnych właścicieli, postanowiła zgromadzić archiwalia i spisać swoje własne wspomnienia na ten temat. Jeśli idzie o język, książka nie ma charakteru uczonej rozprawy. Jeśli zaś idzie o rzetelność podawanych w niej danych historycznych, odpowiada standardom pracy naukowej. Autorka ma nadzieję, że jej opowieść o domu na Krakusa zainteresuje nie tylko bezpośrednich adresatów i miłośników Podgórza, lecz także ludzi, dla których duch miejsca jest równie ważny, a może ważniejszy niż mury.