Niemiecka nauka kompozycji w XVII i na początku wieku XVIII

Fragmenty recenzji wydawniczych:

"Praca […] jest potrzebną syntezą ukazującą ważny nurt w XVII-wiecznej refleksji nad muzyką, mianowicie rozważania na temat właściwego sposobu komponowania, nie tylko w aspekcie czysto technicznym, ale także estetycznym, filozoficznym i teologicznym. XVII-wieczna refleksja nad muzyką w zakresie interesującym autorkę pracy, czyli ta jej część, która po raz pierwszy w 1533 roku została przez Listeniusa określona mianem „musica poetica”, zyskała odrębny kształt i cieszyła się szczególną popularnością na niemieckim obszarze językowym. Dotychczasowy podział muzyki na musica theoretica i practica został tam właśnie, w nawiązaniu do Arystotelesowskiej triady opisującej aktywności umysłu człowieka, uzupełniony o trzecią gałąź. Tym samym komponowanie muzyki zostało uznane za odrębną dziedzinę wiedzy, domagającą się swoich kompendiów zawierających zasady tworzenia utworów muzycznych. […]
Jest to praca niezwykle cenna i ciekawa, stanowiąca wypełnienie luki w polskiej literaturze muzykologicznej, obejmującej dotychczas jedynie przyczynki do rozumienia tego ważnego fenomenu. Opiera się ona na wnikliwej analizie tekstów źródłowych i stanowi z jednej strony podsumowanie dotychczasowego stanu badań, a z drugiej próbę nowego i wyraziście zarysowanego ujęcia problematyki musica poetica rozumianej jako nauka sztuki kompozytorskiej. […]"

Prof. UAM dr hab. Magdalena Walter-Mazur

"Książka [...] poświęcona jest niemieckiej teorii muzyki siedemnastego stulecia zogniskowanej wokół nauczania sztuki kompozycji muzycznej. Rozprawa daje dobry wgląd w problematykę niemieckiej musica poetica doby baroku, ujętą w traktatach m.in. Johannesa Nuciusa, Joachima Thuringusa, Heinricha Baryphonusa, Johannesa Lippiusa, Johanna Crügera, Wolfganga Schonsledera, Johanna Andreasa Herbsta, Athanasiusa Kirchera, Christopha Bernharda, Wolfganga Caspara Printza, Johanna Georga Ahlego, Andreasa Werckmeistra, Johanna Gottfrieda Walthera. Siedemnastowieczna nauka kompozycji obejmowała: prawa kontrapunktu, klasyfikacje interwałów i współbrzmień, budowę trójdźwięku, traktowanie konsonansów i dysonansów, specyfikę modi muzycznych, zasady imitacji, reguły kontrapunktu podwójnego, retorykę muzyczną oraz różne aspekty symboliki liczbowej dochodzące do głosu w muzyczno-filozoficznych poglądach epoki. Wszystkie wymienione problemy oraz zagadnienia Autorka przedstawia kompetentnie, dogłębnie, w sposób uporządkowany i rzeczowy, a także – co nie jest bez znaczenia – interesujący. Wraz z pracą Katarzyny Korpanty otrzymujemy treściwy obraz niemieckiej teorii kompozycji siedemnastego wieku, którego dotychczas brakowało w polskiej literaturze muzykologicznej."

Prof. UMCS dr hab. Tomasz Jasiński