Z Warszawy do Warszawy. Zapiski cichociemnego

Dzieje wojen to nie tylko marszałkowie i generałowie, z natury rzeczy piszący o działaniach z szerokiej perspektywy. Dla zrozumienia tego, co rzeczywiście się stało, równie cenne są wspomnienia oficerów niższych rangą, których spojrzenie na wojnę i historię jest nieco inne. Stąd w serii „Żołnierze” wspomnienia, zapiski i dziennik cichociemnego, mjr. dypl. Teodora Cetysa. Oprócz niewątpliwej wartości historycznej – uważny czytelnik znajdzie tu np. ciekawe charakterystyki oficerów kursantów Wyższej Szkoły Wojennej z 1941 r. – są one czymś więcej niż tylko zbiorem faktów i zdarzeń. Kryje się za nimi żywy człowiek, „pistolet” – jak dawniej nazywano odważnych i nie bojących się brać na swoje barki odpowiedzialności żołnierzy; a jednocześnie normalny mężczyzna, szarpany emocjami i czasami strachem – o bliskich, o swoich podwładnych, o swoje umiejętności… Wartością samą w sobie są fragmenty dziennika prowadzonego przez Autora we Francji i w Anglii – niezwykle interesujący obraz młodych, trzydziestokilkuletnich, a przecież już dojrzałych w walce oficerów PSZ.

Wspomnienia Teodora Cetysa to nie wszystko, co znajdzie Czytelnik na kartach tej książki. Zostały one bowiem opracowane w dwóch aspektach.
Pierwszy, stricte naukowy opis kariery wojskowej mjr. dypl. Cetysa przygotował płk dr. hab. Juliusz S. Tym. Drugi, to spojrzenie syna – Marka Ostrowskiego, na swego ojca. Oba te podejścia pozwalają jeszcze lepiej zrozumieć zarówno samego Teodora Cetysa: oficera, cichociemnego, łagiernika, inżyniera, jak i czasy, w których przyszło mu żyć i walczyć.