Sztuka jako adaptacja. Uniwersalizm w estetyce ewolucyjnej

Przedmiotem monografii jest analiza niezwykłego zjawiska teoretycznego, jakim w ostatnich latach stała się ewolucyjna teoria sztuki, dyscyplina, która wyjaśnia pochodzenie ludzkiego podziwu dla piękna i ludzkiej skłonności do tworzenia i podziwiania sztuki, bazując na darwinowskich teoriach doboru naturalnego i płciowego. Jest nim też ustalenie, w jakim stopniu perspektywa ewolucyjna wzbogaca nasze pojęcie sztuki oraz czy naturalizacja i uniwersalizacja analizy o sztuce może być ożywcza dla estetyki w obliczu jej kryzysu. Na poziomie bardziej ogólnym celem pracy jest wykazanie, że wykorzystanie danych nauk przyrodniczych (hipotez ewolucyjnych) na gruncie nauk humanistycznych, poprzez odwołanie się do osiągnięć m.in. biologii i psychologii ewolucyjnej czy ekologii behawioralnej człowieka i genetyki populacyjnej, może być receptą na impas pojęciowy i tożsamościowy humanistyki w ogóle.

Z „Wprowadzenia”

Jerzy Luty – filozof i estetyk, wykładowca Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Od kilkunastu lat uczy młodzież polską i międzynarodową. Autor książek: John Cage. Filozofia muzycznego przypadku (2011) i Etyka wybranych zawodów zaufania publicznego (2013), Sztuka jako adaptacja. Uniwersalizm w estetyce ewolucyjnej (2018). Stypendysta Narodowego Centrum Nauki (grant OPUS 5 na projekt Biologia czy kultura? Sztuka jako kategoria naturalna w estetyce ewolucyjnej) i Fundacji Kościuszkowskiej (staż badawczy w University of Oregon). Zajmuje się ewolucyjnymi podejściami do sztuki i estetyki.