Na szlaku Kadrówek 1981-1989

„Feeria wolności! Tydzień funkcjonowania poza rzeczywistością komunistycznego państwa, tydzień prześpiewanych dni i przegadanych nocy... To było niezwykłe przeżycie, jakiego życzyłbym każdemu młodemu człowiekowi przy wejściu w dorosłość – coś, co kształtuje osobowość na całe życie, a równocześnie jest wspaniałą przygodą…”.

„Były to też fantastyczne wakacje – szliśmy przez lasy, wsie, nocowaliśmy w namiotach, kąpaliśmy się w rzekach...”.

„Jakbyśmy przesuwali się w przestrzeni dziwnym taborem, jednolitym wewnętrznie, mimo tej rozmaitości. Kawałek wolnej Polski. W drodze...”.

„To było dla mnie spotkanie z ludźmi, o których nie wiedziałem, że w ogóle istnieją...”.

„Opowieści legionistów – starych ludzi, którzy przeżyli tak wiele i byli świadkami tak niezwykłych wydarzeń, a jednocześnie potrafili o tym mówić nie na koturnach, bez przygniatającego patosu – były jak antidotum na truciznę komunistycznej propagandy...”.

„Postrzegano nas jako cudaków. Wypadaliśmy nagle spomiędzy pól albo z lasu, przechodziliśmy ze śpiewem przez wieś, wywoływaliśmy zamieszanie, po czym znikaliśmy…”.