Zawsze pod wiatr. Wspomnienia

Wspomnienia zmarłego w 2004 r. Edwarda Suskiego dotyczą lat 1939 - 1964. Urodził się we wsi Chruślanki na Lubelszczyźnie: opis najważniejszych wydarzeń z dzieciństwa autora oraz środowiska, w którym się wychowywał, wypełniają pierwsze rozdziały książki.
Okupacja hitlerowska to kolejna, ważna część tych wspomnień, mająca walory dokumentu, ponieważ Suski był świadkiem wielu dramatycznych wydarzeń (egzekucje, rewizje, kontyngenty i in.), a potem walczył z okupantem w szeregach Batalionów Chłopskich.
Po wojnie Edward Suski podjął zbrojną walkę z nową, komunistyczną władzą, co skończyła się uwięzieniem przez UB w Puławach, a później w lubelskim zamku. Pomimo tortur (przypalanie ciała prądem, wtłaczanie wody do płuc) Suski nie załamał się i nie wydał nikogo ze swoich współpracowników. Te fragmenty książki mają szczególną wartość historyczną i robią na czytelniku największe wrażenie.
Po amnestii Edward Suski wyszedł na wolność. Pracował na podwarszawskich budowach, z czasem został kierownikiem, ożenił się, później jednak - na prośbę swoich rodziców - wrócił na wieś, żeby pomagać ojcu w pracy na roli. Tam przekonał się, że atmosfera domu rodzinnego jest nie do zniesienia: miał pracować w gospodarstwie, ale nic mu się w zamian nie należało. Dlatego w 1964 r. zdecydował się na przeprowadzkę z Lubelszczyzny do odległej miejscowości Łęcze, położonej na Wysoczyźnie Elbląskiej.
Edward Suski był niepokornym duchem: w każdej sprawie miał swoje zdanie i wyrażał je nawet wtedy, kiedy mogło go to drogo kosztować. Pewnie dlatego tak często musiał iść pod wiatr...