Formowanie się wczesnośredniowiecznego państwa niemieckiego w latach 919-962

 Całość rozprawy składa się z pięciu rozdziałów. W pierwszym poruszono

kwestię idei jedności państwa karolińskiego do śmierci LudwikaDziecię w 911 r., zarówno na tle ideologicznym, jak i praktycznym, czyli politykipodziałów wewnątrzdynastycznych, co pozwala na łatwiejsze zrozumieniezjawiska wyłonienia się nowych dynastii, a także opowiadania sięich za tradycją frankijską. W rozdziale drugim rozpatrzono zagadnienie zasięgugeograficznego monarchii Henryka I i Ottona I, rekonstruującychdawne granice państwa wschodniofrankijskiego, a na odcinku wschodnimprzechodzących nawet do ofensywy, w wyniku czego doszło do opanowaniaziem Słowiańszczyzny połabskiej. Punkt trzeci niniejszej rozprawy dotykakwestii ustrojowych i strukturalnych formującego się państwa niemieckiego.Szczególny nacisk w tym rozdziale został położony na dziedziczenietronu królewskiego i związane z tym kwestie obioru nowego władcy,rytuału koronacyjnego oraz wyłonienie się zasady niepodzielności państwa;a także na genezę zjawiska określonego w literaturze przedmiotu jako młodszeksięstwa szczepowe. W punkcie tym nie poruszono instytucji tak zwanegokościoła państwowego, ponieważ upatrywanie przez starsze opracowaniaźródeł jego powstania w dążeniach Ottona I zmierzających dowzmocnienia władzy centralnej po buntach książąt, uczyniło zasadniejszymrozpatrzenie tego problemu w rozdziale następnym, poświęconym politycewewnętrznej Henryka I i jego następcy na tronie królewskim. W ostatnim,piątym rozdziale zajęto się polityką zewnętrzną dwóch pierwszych władcówz dynastii saskiej. Zastrzec się tu jednak wypada, że jest to określenieumowne, ponieważ, jak już zaznaczono wyżej, ówczesne państwo wschodniofrankijskie orientowało się w tradycji karolińskiej, podobnie jak i jego główni partnerzy na zachodzie i południu, co w zasadzie nakazywałoby mówić o polityce wewnątrz dawnego państwa Karola Wielkiego.W niniejszej rozprawie zdecydowano się unikać nazw Niemcy, niemieckioraz Francja, francuski, wprowadzając natomiast w to miejsce takieokreślenia, jak państwo wschodniofrankijskie oraz państwo zachodniofrankijskie,natomiast nazwy Frankonia, frankoński odnoszą się tylko doobszaru plemienia Franków wschodnich. Wyjątek został uczyniony tylkodla Italii, gdzie często pojawia się nazwa współczesna. W związku z tymw pracy nie została omówiona kwestia pojawienia się terminu państwoniemieckie, ustalonego ostatecznie dopiero w XII w., oraz korespondującez tym zagadnienie świadomości plemiennej czy też ponadplemiennej. Tak samo postąpiono w kwestii problemu określenia symbolicznej daty powstania państwa niemieckiego.   (Ze Wstępu)