Galicja na józefińskiej mapie topograficznej 1779-1783. T.13

Tom 13. zawiera 29 arkuszy mapy (w tym 1 kopię), wraz z odpowiadającymi im opisami wojskowymi kraju. Materiał ten obejmuje zachodnią część Wyżyny Podolskiej, sięgającą na północy podstawy pasma Gołogór i Woroniaków, na zachodzie skraj nizinnego Opola, a w narożu południowo-zachodnim wychodzi na skraj Przedgórza Karpackiego, zawarty między doliną Bystrzycy i Worony oraz całej zlewni potoku Tłumacz. Pod względem geograficzno-historycznym ów teren do I rozbioru pozostawał w granicach państwa polskiego,  stanowiąc w większości północno-wschodnią część ziemi halickiej i wschodni skrawek ziemi lwowskiej województwa ruskiego (Rusi Czerwonej) oraz zachodni fragment województwa podolskiego. Pod rozbiorami obszar ten wchodził w skład cyrkułu brzeżańskiego, tarnopolskiego, stanisławowskiego i zaleszczyckiego, w okresie międzywojennym w większości pozostawał w województwie tarnopolskim, w części stanisławowskim, które obecnie zastąpiły dwa obwody, z siedzibami w Tarnopolu i Iwano-Frankowsku.

część A (wstępna – opisowa, ilustrowana, w języku polskim i niemieckim, format książki A4), ss. 272

część B (luźne arkusze, pełnokolorowe reprodukcje w formacie oryginalnym), 29 map w pudełku

część C (tłumaczenie na język ukraiński opisów wojskowych do map)