Galicja na józefińskiej mapie topograficznej 1779-1783. T.5

W latach 1779-1783 wojskowi kartografowie austriaccy pod kierunkiem ppłk. Friedricha  von Miega sporządzili dokładną mapę tzw. Królestwa Galicji i Lodomerii czyli ziem polskich zagarniętych przez Austrię w wyniku I rozbioru Rzeczypospolitej. Arkuszom mapy towarzyszą opisy kartowanego terenu obejmujące charakterystykę lasów i roślinności, ukształtowania terenu, rzek i wód oraz ważniejszych budowli o znaczeniu militarnym (zamki, dwory, kościoły i klasztory). Tom 5 składa się z dwóch części. Pierwszy wolumin zawiera obszerne opisy wojskowe w języku niemieckim i w polskim, współczesnym tłumaczeniu, opatrzone aparatem krytycznym oraz indeksami do tekstu źródłowego i do samej mapy. Zawartość drugiego woluminu stanowi 36 arkuszy map sekcji: 88-93, 102-108, 118-125, 133-142 (31 oryginałów i 5 kopii) w skali 1:28.800. Obejmują one niemal w całości dawnąziemię sanocką oraz zachodni skrawek ziemi przemyskiej, wchodzących w skład Rusi Czerwonej. Po rozbiorach Polski obszar ten stanowił w całości cyrkuł sanocki. Geograficznie są to zachodnia część Beskidu Niskiego, wschodnia część Bieszczadów i Pogórze Przemyskie.

Część A (wstępna-opisowa, ilustrowana, w języku polskim i niemieckim, format książki A4), ss. 406.
Część B (arkusze luźne, pełnokolorowe reprodukcje w formacie oryginalnym), 36 map w pudełku.
Komplet w folii termokurczliwej.