Sztuka marginesów. Chorwacki plakat polityczny

„Badanie chorwackich plakatów politycznych nie jest wcale zajęciem egzotycznym. Choć kraj ten kojarzy nam się głównie z malowniczym wybrzeżem Adriatyku, mamy z Chorwatami wiele wspólnego – łączą nas nie tylko historyczne zawieruchy, ale również stosunek do sąsiadów, wynikający z burzliwych dziejów, zmagania związane z poszukiwaniem własnego miejsca w Europie, będące konsekwencją położenia między Wschodem i Zachodem, oraz determinujący kulturę mariaż polityki i religii. Analiza chorwackiej sfery wizualnej stała się dla mnie rodzajem klucza do zrozumienia własnej kultury, przy jednoczesnym zachowaniu właściwego dystansu naukowego”.
Fragment Wstępu

„Stanowiąca oś interpretacji kategoria marginesów upoważnia czytelnika do włączenia rozważań Ewy Wróblewskiej-Trochimiuk w nurt nazwany przez Piotra Piotrowskiego nową geografią artystyczną. […] Niezaprzeczalną wartością książki jest niezwykle cenne poznawczo przesunięcie akcentów – oto osią narracji o historii państwa i narodu staje się przekaz wizualny, zazwyczaj marginalizowany w dyskursie historycznym, choć przecież to właśnie jego ewolucja wyznacza trajektorię przemian określanych mianem nowoczesności. Trudno zaprzeczyć, że jest ona wzrokocentryczna. Wróblewska-Trochimiuk wyciąga z tej diagnozy konsekwencje – dowodzi, że obraz jest w najnowszych dziejach Chorwacji aktorem, którego nie tylko nie sposób pominąć, ale którego rolę trzeba należycie uwydatnić.
Z recenzji Magdaleny Bogusławskiej „Sztuka marginesów. Chorwacki plakat polityczny jest w polskiej kroatystyce kulturoznawczej, a nawet w skali szerszej niż polska, rozprawą wyróżniającą się finezją interpretacji hybrydycznych tekstów kultury i metodologiczną inwencją, widoczną w funkcjonalnym zespoleniu ikonograficzno-ikonologicznej perspektywy badawczej z perspektywą strukturalno-semiotyczną […], a obydwie te optyki wyostrza podejście antropologiczne, najlepiej odsłaniające „sensotwórcze” interakcje wzajemne obrazów i odbiorców osadzonych w konkretnej przestrzeni kulturowej”.
Z recenzji Zdzisława Darasza