Pozakanoniczna odpowiedzialność wyższego przełożonego zakonnego

Przedmiotem założeń koncepcyjnych projektu badawczego niniejszej monografii jest wykazanie hipotez prawnych pozwalających na przypisanie wyższemu przełożonemu odpowiedzialności normatywnej w świetle obowiązującego polskiego prawa państwowego. Chodzi o udzielenie odpowiedzi na pytanie czy, a jeśli tak to dlaczego, wyższy przełożony z racji tego, że kanoniczny porządek prawny określa go właśnie taką kwalifikacją, może odpowiadać za [a] czyny własne (dokonane w charakterze superiora), [b] innych podmiotów (niekoniecznie wyłącznie podwładnych) lub [c] zastały stan faktyczny (materialny, ekonomiczny, prawny własnego instytutu). W nurt naukowego dociekania wpisuje się ponadto analiza problematyki skuteczności regulacji prawno-kanonicznych na płaszczyźnie obrotu cywilnoprawnego. Rozważania będą się odnosić zasadniczo do wyższych przełożonych sprawujących władzę w części instytutu, choć nie można wykluczyć, że wnioski końcowe nie będą dotyczyć najwyższych przełożonych instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego (por. kan. 620 KPK/83) rezydujących na terenie państwa polskiego.