Czego potrzeba do szczęścia

Czytając wiersze Pétera Kántora, uczymy się zachwytu nad światem. Poeta zabiera nas na spacer po rodzinnym mieście, prowadzi nad Dunaj ? swoją ulubioną rzekę ? pokazuje cuda, małe i duże, ale nie zapomina też o usterkach, nawet jeśli ich sprawcą jest sam Bóg.

Czytając wiersze Pétera Kántora, stajemy się mądrzejsi. Wyraźniej widzimy swoje życie i życie innych: ludzką wielkość, słabość, grzechy. Tak, okropieństwo śmierci też. A mimo to nie odechciewa nam się żyć. W pokojach wkręcamy nowe żarówki, żeby ?nad światem mrok nie zapanował?.

Czytając wiersze Pétera Kántora, cieszymy się i martwimy, uśmiechamy się i smucimy razem z jednym z największych żyjących poetów węgierskich. Jesteśmy przy nim i myślimy jak on.

István Kemény

Człowiek to wańka-wstańka: upada ? wstaje,

i idzie przed siebie ten biedny suseł.

Idę, póki mnie nie wystrzelą w kosmos,

idę, póki żyć się nie nauczę.

Péter Kántor