Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie w latach 1919-1939. Studium z dziejów organizacji i postaw ideowych studentów

W Wilnie w okresie dwudziestolecia międzywojennego działało wiele organizacji naukowych i kulturalnych, bujnie kwitło życie polityczne, jednak to właśnie uniwersytet i zgromadzeni wokół niego ludzie wpływali w bardzo dużym stopniu na intelektualne oblicze miasta. Ksiądz prof. Walerian Meysztowicz w książce Gawędy o czasach i ludziach wspominał: „Ale nie prasa i nie żywotność dyskusji politycznych stanowiły o znaczeniu Wilna. Odrodził się u stóp Zamkowej Góry, w dolinie Wilii i Wilejki, między Górą Trzykrzyską a wzgórzami Ponar, stary uniwersytet. »Miłe miasto widzę w snach – w ciasnej gdzieś ulicy – stoi stary drogi gmach – mury mej wszechnicy«. Właściwym centrum Wilna był Uniwersytet Stefana Batorego. Ton miastu nadawała młodzież”.

W niniejszej książce autor odtworzył działalność społeczną, polityczną, kulturalną, sportową i naukową studentów Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Ukazał wszystkie zorganizowane sfery aktywności młodzieży akademickiej w okresie od 1919 do 1939 roku. Na kartach monografii pojawiają się takie organizacje studenckie, jak: Bratnia Pomoc, Akademicki Klub Włóczęgów Wileńskich, Młodzież Wszechpolska, Legion Młodych, Myśl Mocarstwowa, korporacje akademickie, a także ważne postaci życia studenckiego, m.in. Czesław Miłosz, Antoni Gołubiew, Stanisław Stomma, Jerzy Putrament, Kazimierz Hałaburda i Wacław Korabiewicz.