Modele aktywności politycznej Polek od XIX do XX wieku

Modele aktywności politycznej Polek to tom ciekawy i udany. Impulsem do jego powstania był Dzień Niepodległości, święto wprowadzone w Drugiej Rzeczypospolitej. 11 listopada wzbudził w autorkach i autorach prezentowanych tu tekstów nie tylko uznanie dla kilku generacji walczących szablą i piórem o suwerenność Polski, ale też potrzebę naświetlenia z różnych stron kontekstów i konsekwencji wiary w „patriotyzm”, „wolność”, „ojczyznę”. Zauważyli oni przede wszystkim dwuznaczność miejsca kobiet we wspólnocie narodowej, które z jednej strony są traktowane jako jej „normalni” członkowie, z drugiej zaś obejmują je specyficzne regulacje. W rezultacie kobiety stają się alegorią własnej wspólnoty lub alegorią „innego”. Zarazem, mimo że podlegają rozmaitym mechanizmom kontroli (nadzorowanym także przez inne kobiety), z racji przypisywanego im pierwiastka „inności” łatwiej przekraczają granice wytyczane przez dyskurs dominujący. Uczestniczki i uczestnicy szczecińskiego seminarium opisali zatem ogromną rozpiętość ról, pragnień, oczekiwań i wyobrażeń, jakie wspólnota narodowa czy obywatelska wiązała w przeszłości i nadal wiąże z kobietami (czyniąc to bądź za ich zgodą, ba, przy ich aktywnym udziale, lub przeciwnie – narzucając im wzorce zachowań).
Z recenzji dr hab. Moniki Bednarczuk