Nadkolory i nadaromaty. Schulz, Mueller, Blecher

„Drogi Czytelniku! Trzymasz w swym ręku książkę wyjątkową. Szpargał pisany „jaskrawym kolorem entuzjazmu, laku pocztowego i czerwonego ołówka, którym znaczone są szczęśliwe telegramy stamtąd” (Wiosna, S 177). Oto studium porównawcze dzieł Brunona Schulza, Stanisława Antoniego Muellera i rumuńskiego prozaika Maxa Blechera. Monografia stanowi zarys tendencji odnoszonych do ponadnarodowej mitologii dzieciństwa. Za tematyczną podstawę komparacji obrano pojęcia „genealogii duchowej” i „wyrażania niewyrażalnego”. Przyjęta perspektywa badawcza ma na celu hermeneutykę dzieł literackich, których fabuła została osadzona w tej samej bądź podobnej rzeczywistości pozajęzykowej końca wieku XIX, i których autorzy zdradzali na wskroś mitotwórcze, choć nie zawsze tożsame, inklinacje. Płaszczyzną porównania będzie przede wszystkim dorobek modernistyczno-romantyczny, wpisany w szeroki kontekst literatury nowoczesnej, rozumianej jako ogół kierunków artystycznych XX wieku. Nie bez znaczenia pozostaje również środkowoeuropejski genius loci, zrodzony u podnóża Karpat Wschodnich”.