Na których opiera się Rzeczpospolita. Senatorowie koronni za Władysława IV Wazy

Senat jako „rada przyboczna króla” odgrywał ważną rolę w systemie ustrojowym Rzeczypospolitej. Senatorowie mieli trudną misję polityczną pomiędzy majestatem królewskim a rozpolitykowaną szlachtą. Staropolski parlamentaryzm charakteryzował się rozbudowanym ceremoniałem, który był nieodłączną częścią działalności senatorów. Na każdym etapie obrad izb połączonych – Senatu i izby poselskiej senatorowie mieli ważną rolę do odegrania w tym politycznym theatrum. Poczynając od celebrowania mszy św, odpowiedź marszałkowi poselskiemu przy witaniu króla czy głoszeniu propozycji od tronu. Jednak podstawowym obowiązkiem senatorskim był udział w wotach.

Przedstawiony przez Andrzeja Korytkę obraz działalności senatorów koronnych jako stanu sejmującego prowadzi do wniosku, że swoje parlamentarne obowiązki traktowali oni z dużą odpowiedzialnością, gdyż to właśnie na nich – jak napisał siedemnastowieczny poeta Maciej Kazimierz Sarbiewski – „opierała się Rzeczypospolita”.