Pseudo-Antoni Wielki

Oddajemy do rąk Czytelników teksty autorstwa Pseudo-Antoniego Wielkiego i Izajasza Anachorety. Niniejszy tom to owoc rozpoczętego procesu całościowego, pierwszego w Polsce tłumaczenia Filokalii, antologiipism duchowych (IV – XV wiek) zredagowanej w XVIII w. przez św. Makarego z Koryntu i św. Nikodema Hagiorytę.

Pod imieniem Pseudo-Antoniego Wielkiego Filokalia przekazuje nam tekst jakiegoś nieznanego starożytnego filozofa, oczytanego w tekstach stoickich i platońskich. Tematami, które interesują autora są opatrzność, umysł, rozum, przeciwstawienie duszy rozumnej i nierozumna, cnota i praktyka.

Izajasz Anachoreta (V wiek) z kolei to spadkobierca Ojców Pustyni. Zasadniczy temat cytowanego w Filokalii fragmentu to próba odpowiedzi na pytanie w jaki sposób należy chronić i oczyszczać swój umysł, jaka jest rola gniewu, sumienia, wewnętrznej modlitwy. Izajasz proponuje podjęcie dzieła czujności (nepsis), straży serca, która stanie się w biegiem czasu istotnym elementem nauki o modlitwie Jezusowej.