Malarze w Warszawie czasów Stanisława Augusta. Status-aspiracje-twórczość

Pogłębiona wiedza z dziedziny biografistyki oraz badania nad twórczością malarzy działających w stolicy za panowania Stanisława Augusta stały się podstawą prezentowanej książki. Autorka dążyła w niej do stworzenia rysopisu środowiska, opartego na rekonstrukcji modeli karier, systemu hierarchii na dworze i społecznego statusu artystów Próbowała odpowiedzieć na pytanie: kim byli malarze pracujący w ówczesnej Warszawie, jaka była ich pozycja, wykształcenie, drogi kariery, zawodowe i ekonomiczne aspiracje, wreszcie — jaki był ich stosunek do zdarzeń, których byli świadkami. W epoce burzliwej, wyznaczanej przez kolejne rozbiory, a zakończonej insurekcją, upadkiem państwa i dotychczasowego mecenatu. Status artystów zmieniał się, w znacznej mierze dzięki ambicjom i inicjatywom Stanisława Augusta. Lecz, paradoksalnie, upadek królewskiego mecenatu przyspieszył proces uzyskiwania przez malarzy autonomii. Artysta z wolna przeobrażał się w inteligenta, żyjącego ze swego talentu. Ten fascynujący okres przełomu autorka próbowała uchwycić na przykładzie indywidualnych losów malarzy i oczywiście ich twórczości — podstawy i celu życiowych aspiracji.