Dramat ciemnych gier. Teatr absurdu pre-postczłowieka

"Bóg umarł". Z tej myśli Friedricha Nietzschego, wyrażonej ustami Zaratustry, Martin Esslin w swojej książce, The Theatre ot the Absurd, wywiódł filozoficzne źródła teatru absurdu. Na kształt tego nurtu wywarły również wpływ kulturowe i społeczne zmiany, do jakich doszło w "naszej epoce'", czyli w drugiej połowie dwudziestego stulecia, po zakończeniu obu wojen światowych i wciąż aktualnym doświadczeniu opresji totalitaryzmu. Zlikwidowały one transcendentną instancję nadającą sens ludzkiemu istnieniu, wyjaśniającą jego znaczenie, umieszczającą je w trwałym porządku epistemologicznym i aksjologicznym. Skutkowało to nie tylko rozpoznaniem ludzkiego bytu jako niedorzecznego nagromadzenia nierozwiązywalnych sprzeczności, lecz również powstaniem powszechnej potrzeby zastąpienia zewnątrzświatowego Absolutu jego wewnątrzświatowymi ersatzami". Absurdyści, według Esslina, odpowiadali na nią przywracając teatrowi jego funkcję religijną. Konfrontowali człowieka ze sferą mitu, stawiali go wobec kosmicznej Tajemnicy, jak robiła to grecka tragedia, średniowieczne misteria i barokowe autos sacramentales. Różnica polega na niepokoju, jaki w ten sposób wywoływali, zamiast ukojenia, które niosły wyliczone powyżej formy widowiskowe z czasów, kiedy Bóg jeszcze nie umarł. Ich odbiorcy odnajdywali w nich pocieszenie, ponieważ odsyłały ich one do "powszechnie akceptowanego systemu metafizycznego".
Ze Wstępu - See more at: http://krakinform.com.pl/hurtownia/nauki-humanistyczne/dramat-ciemnych-gier-teatr-absurdu-pre-postczlowieka-opis-niska-cena-hurt#sthash.AFaWUoMC.dpuf"Bóg umarł". Z tej myśli Friedricha Nietzschego, wyrażonej ustami Zaratustry, Martin Esslin w swojej książce, The Theatre ot the Absurd, wywiódł filozoficzne źródła teatru absurdu. Na kształt tego nurtu wywarły również wpływ kulturowe i społeczne zmiany, do jakich doszło w "naszej epoce'", czyli w drugiej połowie dwudziestego stulecia, po zakończeniu obu wojen światowych i wciąż aktualnym doświadczeniu opresji totalitaryzmu. Zlikwidowały one transcendentną instancję nadającą sens ludzkiemu istnieniu, wyjaśniającą jego znaczenie, umieszczającą je w trwałym porządku epistemologicznym i aksjologicznym. Skutkowało to nie tylko rozpoznaniem ludzkiego bytu jako niedorzecznego nagromadzenia nierozwiązywalnych sprzeczności, lecz również powstaniem powszechnej potrzeby zastąpienia zewnątrzświatowego Absolutu jego wewnątrzświatowymi ersatzami". Absurdyści, według Esslina, odpowiadali na nią przywracając teatrowi jego funkcję religijną. Konfrontowali człowieka ze sferą mitu, stawiali go wobec kosmicznej Tajemnicy, jak robiła to grecka tragedia, średniowieczne misteria i barokowe autos sacramentales. Różnica polega na niepokoju, jaki w ten sposób wywoływali, zamiast ukojenia, które niosły wyliczone powyżej formy widowiskowe z czasów, kiedy Bóg jeszcze nie umarł. Ich odbiorcy odnajdywali w nich pocieszenie, ponieważ odsyłały ich one do "powszechnie akceptowanego systemu metafizycznego".
Ze Wstępu - See more at: http://krakinform.com.pl/hurtownia/nauki-humanistyczne/dramat-ciemnych-gier-teatr-absurdu-pre-postczlowieka-opis-niska-cena-hurt#sthash.AFaWUoMC.dpuf