Filozofia i retoryka. Kontekst myślowy "nowej retoryki" Chaima Perelmana

Ponieważ Perelman nawiązuje do klasycznej retoryki Arystotelesa, uznając się za jej spadkobiercę, a zarazem reformatora, postawiono pytanie, na czym polega jego „nowa retoryka”. Wymagało to przede wszystkim przywołania i krytycznego rozstrzygnięcia problemu filozoficznego: realizm czy idealizm wraz z ich poznawczymi i kulturowymi konsekwencjami. Zdaniem Autorki dopiero w tej perspektywie można dorzecznie i racjonalnie odpowiedzieć na postawione w monografii pytanie. Propozycja Perelmana jest nie tyle modyfikacją myśli Arystotelesa, ile trafną polemiką autora „nowej retoryki” z tradycją idealizmu, a szczególnie z jej nurtem racjonalistycznym. Jest to bez wątpienia cenny poznawczo wkład w debatę nad retoryką, jednakże – jak się w rozprawie wykazuje – koncepcja Perelmana nie jest wolna od wielu dylematów.

Bez wątpienia doniosłym poznawczo dokonaniem jest klasyfikacja technik argumentacyjnych Perelmana, szczególnie przydatna w dziedzinie prawa. Osiągnięcie to jest rezultatem jego tytanicznej, rozległej i erudycyjnie bogatej pracy, jaką wykonał wraz ze swą współpracownicą Lucie Olbrechts-Tyteca. Zwłaszcza ten dział jego myśli można słusznie uznawać za ważny wkład Perelmana w teorię argumentacji, a także w praktykę retoryczną.

Monografia zawiera indeksy osobowy i rzeczowy oraz bogaty wykaz komentarzy do myśli Perelmana.