Podręczny zielnik średniowiecznego muzułmanina. Księga dziwów stworzenia i cudów istnienia Al-Qazwiniego (XIII wiek) oraz zawarte w nie

W XIII wieku piśmiennictwo muzułmańskie, z nielicznymi wyjątkami, straciło już swoją pierwotną oryginalność i świeżość. Uczeni coraz częściej zajmowali się zbieraniem w jedną całość i kodyfikowaniem dorobku naukowego poprzedników tworzących między IX a XI stuleciem. Na szczególną uwagę zasługuje bujny rozwój wszelkiego rodzaju encyklopedii, wśród których kosmografie zajmują poczesne miejsce. Za najwybitniejszego kosmografa muzułmańskiego uznaje się powszechnie Zakariję Ibn Muhammada Ibn Mahmuda Al-Qazwiniego, autora Księgi dziwów stworzenia i cudów istnienia, który jedną z części swojej encyklopedii poświęcił opisowi roślin użytkowych. Niniejsza praca ma na celu identyfikacjęopisanych taksonów oraz zobrazowanie stanu wiedzy botanicznej dostępnej przeciętnemu średniowiecznemu czytelnikowi arabskiemu. Zawiera także wszystkie funkcjonujące obecnie lub w przeszłości nazwy synonimiczne w języku arabskim.