Alfabetyczny słownik rzymskokat. term. pol-węg, węg-pol.

Po roku 1989, roku transformacji ustrojowych, pomiędzy Polską i Węgrami nastąpiła żywa wymiana księży, zakonników, sióstr zakonnych, a także katolików świeckich, wzrósł również ruch pielgrzymkowy oraz ilość tłumaczonych z języka węgierskiego na polski i z polskiego na węgierski tekstów zawierających słownictwo religijne.W istniejących dotąd słownikach polsko-węgierskich i węgiersko-polskich ilość słownictwa związanego z tematyką kościelną jest zatrważająco mała.

Największym osiągnięciem w dziedzinie leksykografii polsko-węgierskiej był tzw. "Słownik polsko-węgierski" pod red. Tibora Csorby z roku 1958 oraz wielki "Słownik węgiersko-polski" pod red. Jana Reychmana, który ukazał się w 1968 roku. Istnieje również "Słownik węgiersko-polski" (1959) autorstwa Istvana Varsanyiego. Warto także wspomnieć o wydanym w roku 2000 w Poznaniu "Węgiersko-polskim słowniku tematycznym".

W swojej pracy bazowałam przede wszystkim na literaturze zamieszczonej Bibliografii; wiele haseł "znalazłam" sama: pochodzą z kazań, ogłoszeń parafialnych, ulotek kościelnych, rekolekcji oraz rozmów przeprowadzonych przez mnie z osobami duchownymi. Korzystałam także z haseł (nielicznych) zawartych we wspomnianych słownikach.

Hasła w "Słowniku" ułożone są alfabetycznie; dotyczą m. in. następujcych dziedzin: elementy architektury i sztuki sakralnej, elementy biblistyki, katechizacja, liturgia i paraliturgia, muzyka i śpiew kościelny, organizacje kościelne, ruch pielgrzymkowy, sprzęt liturgiczny, szaty kościelne i zakonne, święta i uroczystości kościelne, teologia, terminy z zakresu doktryny wiary i moralności, tytuły kościelne, urzędy, ważniejsze zwroty i wyrażenia. W aneksie zamieściłam nazwy Ksiąg Pisma Świętego, katalog imion papieży, imiona wybranych świętych i błogosławionych, nazwy wybranych zakonów żeńskich i męskich.

W obu częściach "Słownika" znajduje się około 12 000 haseł.
Rzeczowniki występują w mianowniku liczby pojedynczej, sporadycznie w liczbie mnogiej. Przymiotniki w tłumaczeniu polskim są podane w rodzaju męskim. Czasowniki węgierskie podano w 3 os. lp. (ew. lm.) koniugacji względnie przedmiotowej.