Notacja antyfonarzy z Bambergu w swietle zapisu sanktgall.

Spośród wielu manuskryptów liturgicznych zawierających oficjum, które zachowały się po dzień dzisiejszy, na szczególną uwagę zasługują tzw. antyfonarze bamberskie. Manuskrypty te należą do kodeksów zawierających notację muzyczną typu niemieckiego, która jednak posiada w swej strukturze elementy "obce". Wspomniane elementy pochodzą z innych notacji muzycznych będących w użytku w tym okresie.
Antyfonarze będące przedmiotem badań w tej pracy znajdują się w Staatsbibliothek w Bambergu i są oznaczone następującymi numerami: lit. 22, lit. 23, lit.24, lit. 25 oraz lit. 26. Rzadko się zdarza, by po dzień dzisiejszy zachowało się pięć antyfonarzy pochodzących z tego samego regionu i będących w użyciu jednego kościoła, to jest katedry w Bambergu czy też w którymś z kościołów tej diecezji. O ich wspólnym pochodzeniu może świadczyć zawartość liturgiczna sanctorum charakterystyczna dla tego regionu: wspomnienie św. Henryka króla, św. Ottona czy też wspomnienie przeniesienia ciała św. Kunegundy.

(fragment książki)