Świecka architektura publiczna w miastach korony czeskiej około 1500 roku jako przejaw reprezentacji

Badania nad problemem reprezentacji w przestrzeni miejskiej prowadzone są od ponad 30 lat przez przedstawicieli niemieckich, ale też w coraz większym stopniu czeskich i polskich nauk historycznych. Ta książka stanowi próbę monograficznego ujęcia tematu w odniesieniu do ziem dawnej Korony Czeskiej na przełomie XV i XVI wieku. O ile wzniesione w miastach zamki i rezydencje doczekały się dogłębnych badań, o tyle świeckie budownictwo publiczne – elementy umocnień miejskich, ratusze, domy kupców, arsenały czy spichlerze – długo czekało na analizę i dowartościowanie. Fundowane przez rady miejskie, władców zwierzchnich czy szlachtę programy ikonograficzne, inskrypcyjne i heraldyczne stanowią zarówno kapitalne źródło wiedzy o czeskich, morawskich, śląskich i łużyckich zleceniodawcach, jak i uzupełniają obraz miejskich ośrodków w późnym średniowieczu i wczesnej nowożytności. Wyjątkowo bogate realizacje, cechujące się nierzadko wysokim poziomem artystycznym – ratusze we Wrocławiu i Görlitz, brama prochowa w Pradze czy niezachowana fontanna w Kutnej Horze – wyznaczały polityczne cele fundatorów i definiowały ośrodki miejskiej w strukturach Korony Czeskiej.