Żywe pochodnie. Świadectwa sprzeciwu i solidarności wobec agresji na Czechosłowację w 1968 roku

W proteście przeciwko agresji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację w 1968 roku „żywe pochodnie” zapłonęły nie tylko nad Wełtawą, gdzie dramatycznego aktu samospalenia dokonali Jan Palach i Jan Zajíc. Ofiarę z własnego życia złożyli także inni, jak Ryszard Siwiec, samotny obrońca honoru Polaków, który stał się symbolem polsko-czechosłowackiej solidarności, oraz dwaj Węgrzy – Sándor Bauer z Budapesztu i jego rodak Márton Moyses, mieszkający w Rumunii – którzy utorowali drogę węgiersko--czesko-słowackiej idei solidarności. Niech w pięćdziesiątą rocznicę inwazji owe środkowoeuropejskie „żywe pochodnie” przypomną współczesnym o solidarnościowych korzeniach stoczonej przez narody naszej części Europy walki o niepodległość i suwerenność.