Sensy błądzenia. La Mancha i jej peryferie

Magdalena Barbaruk opisuje różnorodne i wielotorowe wędrówki trasą Don Kichota, rozumianą jako mnemotopos
– ewokujący pamięć i będący pamięcią osadzoną w przestrzeni. Jednocześnie Sensy błądzenia prezentują w pogłębiony
i wszechstronny sposób jedną z najbardziej intrygujących praktyk współczesnych – podróże literackie, dzięki którym
czytelnicy wychodzą z Biblioteki, by za sprawą literatury doświadczyć świata, uprawiać „namiętną pogoń za Rzeczywistością”.
Książka pokazuje kulturowe i historyczne mechanizmy tworzenia i funkcjonowania takich zjawisk, jak krajobraz kulturowy,
turystyka kulturowa i literacka, dziedzictwo kulturowe, relacje między literaturą a geografią. Badaniom prowadzonym
przez Magdalenę Barbaruk patronuje pytanie o „życie na miarę literatury” oraz założenie, że mapa literacka ma służyć błądzeniu, specyficznemu trybowi poznawania świata, nastawionemu na indywidualną przygodę egzystencjalną i na przygodność.
Zaproponowana przez Magdalenę Barbaruk perspektywa poznania La Manchy może mieć zastosowanie
także do badania innych regionów.
Przedmiotem dociekań w Sensach błądzenia jest – obok La Manchy – także Dolny Śląsk. Autorka dowodzi, że za sprawą dolnośląskich twórców – Henryka Wańka, Olgi Tokarczuk, Karola Maliszewskiego, Filipa Springera – krajobraz regionu nasycił się (widmowymi niekiedy) znaczeniami, ale też dzięki artystom wzmocnił swój heterotopijny charakter, fundowany przez niesamowitą mieszankę
własnego i obcego, materialnego i duchowego.

Elżbieta Rybicka