Zuihitsu

Medard jest autorem
świadomym formy. Formy bez formy? Chyba tak. Jego zbiór
to poetycki silva rerum. I to w dodatku o korzeniach sięgających
dawnej Japonii. Mamy więc do czynienia z dojrzałym wyborem
rzadko przywoływanej linii tradycji literackiej i nie tak znów częstą
u debiutujących świadomością gatunkową. Autor chce zapisywać
świat w formie zuihitsu. Nazwa oznacza podążanie za pędzelkiem.
Czyim? — Autorskim, oczywiście. Pędzel nie służył jednak
w Japonii do tego, by malować autoportret, ale do tego, by malować
widoki. Zuihitsu jest rodzajem lirycznego dziennika. Zbiorem
notatek. Powstaje wtedy, gdy autor notuje to, co się pojawia.
Zuihitsu jest notatnikiem myśli, spostrzeżeń, wrażeń, wyobrażeń,
wywołanych przez świat. To on jest w centrum. On, a nie „ja”.

Z "Posłowia" Wojciecha Kudyby