Szkoła prawa w rzymskim i bizantyńskim Bejrucie. Studium prawno-historyczne

Przedmiotem niniejszej rozprawy jest szczegółowa prezentacja szkoły prawa w Bejrucie rzymskim i bizantyńskim. Pierwszym pewnym źródłem informującym o jej istnieniu jest relacja Grzegorza Cudotwórcy w Mowie pochwalnej na cześć Orygenesa z III w. Kres funkcjonowania szkoły w Bejrucie nastąpił wskutek trzęsienia ziemi najprawdopodobniej w 551 r. W IV w. antiocheński retor Libaniusz określał Bejrut jako legum mater. Czasy świetności tamtejszej szkoły prawa przypadły na V i VI w. Musiała ona reprezentować odpowiedni poziom nauczania, skoro jej wykładowcy zostali zaproszeni do redagowania dzieł Justyniana.
W studium prawno-historycznym autor prezentuje kontekst historyczny powstania szkoły oraz odwołujące się do niej źródła prawne i pozaprawne. Omawia kwestię jej lokalizacji i chronologię funkcjonowania. Przedstawia jej wykładowców i studentów. Pokazuje znaczenie szkoły i jej miejsce na tle innych ówczesnych szkół prawniczych. Na tej podstawie wykazuje, że szkoła w Bejrucie stanowiła w okresie starożytnym solidny i konkurencyjny ośrodek naukowy, w którym zdobywały wykształcenie osoby wykonujące później różne zawody prawnicze oraz rzesze przyszłych urzędników. Książka adresowana jest do romanistów, historyków prawa, studentów prawa oraz historii, miłośników starożytności, Libanu i Bejrutu.