Język poezji Leopolda Staffa

Odbiorca otrzymuje wnikliwe studium językowo-stylistyczne. Zamieszczone w nim teksty, mimo ścisłego aparatu naukowego, są klarowne w swoim przekazie, napisane bardzo dobrą polszczyzną, mogą być interesującą lekturą również dla niespecjalistów.

Autorka nie ogranicza badań do śledzenia tropów stylistycznych i zasobu faktów językowych w utworach poety, ale poszerza je znacznie o analizy wersyfikacyjne, a przede wszystkim o wielostronne rozważania interpretacyjne, w tym odnoszące się do relacji: osobowość pisarza – otaczający świat – powstały utwór literacki, jego treść i forma oraz usytuowanie w nurtach artystycznych.

                                                                                   
                                                                                          Prof. dr hab. Kwiryna Handke

Uwagi wstępne

I. Barwy

1. „Czym byś był, świecie, bez barw i światła” w Hymnie do barw

2. Obrazy poetyckie z komponentem barwy złotej

3. Stratyfikacja słownictwa z komponentem nazwy barwy złotej w lirykach

4. Strukturalno-semantyczna analiza słownictwa z komponentem nazwy barwy złotej

5. Pole błękitu

6. Właściwości semantyczno-stylistyczne barwy białej w tryptyku Zimowe, białe sny na tle

    polszczyzny XX wieku

 

II. Ścieżki polne

1. Porównania

2. Słownictwo osobliwe

III. Ptaki

1. Językowo-kulturowa kreacja skowronka w Pieśni o skowronku

2. Językowo-stylistyczne sposoby opisu ptaków

IV. Morze

1. Morze w marzeniach sennych bohatera lirycznego w wierszu Wyspa – rozważania

    językoznawcy

Bibliografia

Rozwinięcie skrótów

Nota bibliograficzna

Summary