Romantyzm, czyli inter esse

Tytułowe inter esse – kategoria pożyczona od Sorena Kierkegarda – wskazuje na „ to trzecie”, to, co znajduje się pomiędzy, co nieuchwytne, wymykające się jednoznacznym klasyfikacjom, a co stanowi istotę romantyzmu. Zebrane w tej książce teksty nie mają stworzyć syntezy, a raczej konstelację. Ich kompozycja wynika ze zdarzenia studiów przypadków, ich konfrontacji, zbliżania się do jednej, wyraziście określonej wersji romantyzmu i oddalania od niej przez kontrapunktowanie inną. Kontekstualizacja i dekontekstualizacja tworzą zasadniczy ruch lekturowy. Szkice pokazują komplikacje romantycznego „ja”, rozpiętego między mocnym ego a podmiotowością słabą. Eksponują oscylację między natchnieniem a wirtuozerią, poezją kobiecą a fantazmatem kobiecości, optymistycznymi i pesymistycznymi –prowadzącymi w stronę nihilizmu – reakcjami na pooświeceniowe odczarowanie świata. Chodzi zatem o nieustanny ruch, określanie miejsc granicznych, pomiędzy którymi znajduje się przestrzeń otwarta na ów trzeci element, przestrzeń trudna do zdefiniowania, rodząca nieustanne napięcia

Magdalena Siwiec – adiunkt w Katedrze Komparatystyki Literackiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, sekretarz „Ruchu Literackiego”. Zainteresowania naukowe: romantyzm a nowoczesność, dziewiętnastowieczne koncepcje poezji, polsko-francuskie związki literackie, komparatystyka. Autorka książek: Sen o twórczości Juliusza Słowackiego i Gérarda de Nerval (1998), Orfeusz romantyków. Mit o Orfeuszu w twórczości Juliusza Słowackiego i Gérarda de Nerval w kontekście epoki (2002), Romantyzm i zatrzymany czas (2009) oraz Romantyczne koncepcje poezji. Poeta i Muza – relacja w stanie kryzysu (Alfred de Musset i Juliusz Słowacki) (2012), a także artykułów w czasopismach naukowych („Pamiętnik Literacki”, „Teksty Drugie”, „Ruch Literacki”) i tomach zbiorowych, współredaktorka książek Oblicza Narcyza: obecność autora w dziele (2008) oraz Literatura a malarstwo – malarstwo a literatura. Panorama polskich koncepcji badawczych XX w. (2009).