Lubuska literatura osadnicza jako narracja założycielska regionu

Rozprawa Kamili Gieby jest pracą literaturoznawczą, poświęconą polskiej literaturze tzw. Ziemi Lubuskiej. Autorka analizuje tę literaturę zarówno w odniesieniu do regionalnej kultury literackiej, jak i na tle zjawisk społecznych, ideologii i projektów politycznych, a także życia intelektualnego i codziennego w Polsce po II wojnie światowej. Łączy perspektywę historycznoliteracką z rekonstrukcją dziejów idei, geopoetyką i studiami nad przestrzenią w kulturze, kulturową teorią gatunku oraz orientacją postzależnościową. W ten sposób, po pierwsze, chronologicznie porządkuje najważniejsze dzieła lubuskiej literatury osadniczej, po drugie, uściśla i redefiniuje pojęcia niezbędne do uchwycenia związku tej literatury z tradycją tzw. narracji piastowskiej i myśli zachodniej, po trzecie, odkrywa, problematyzuje i wyjaśnia te aspekty literatury regionu, które świadczą o jej bliskiej, lecz niejednoznacznej relacji z istotnym doświadczeniem społecznym tamtego czasu.

Z recenzji dra hab. Wojciecha Browarnego, prof. UWr

 

SPIS TREŚCI:

Wykaz skrótów PodziękowaniaWprowadzenie CZĘŚĆ IPOWOJENNE MIGRACJE I LITERATURA. REKONESANSRozdział INarracje o przesiedleniach w badaniach literackich 1. Zarys perspektyw badawczych 2. Literatura lubuska w refleksji badawczej 3. Przestrzeń pod lupą – krótko o metodzie Rozdział IIUstalenia terminologiczne 1. Czy te ziemie są „odzyskane”? 2. Jak nazywać literaturę dotyczącą przesiedleń? Przegląd stanowisk 3. Próba definicji literatury osadniczej CZĘŚĆ IIMIĘDZY POETYKĄ, POLITYKĄ I HISTORIĄ. LUBUSKA LITERATURA OSADNICZA JAKO NARRACJA ZAŁOŻYCIELSKARozdział ITwórczość lubuska wobec tematu zachodniego i regionalizmu. Zarys historycznoliteracki 1. Periodyzacja tematu zachodniego w literaturze 2. Regionalizm na tzw. Ziemiach Odzyskanych i jego przemiany (zarys) 3. Lubuska literatura osadnicza: chronologia, reprezentanci, nurty 3.1. Okres wstępny: 1945–1961 3.2. Okres intensyfikacji: 1961–1975 3.3. Okres schyłkowy: 1975–1989 Rozdział IINarracje osadnicze o Ziemi Lubuskiej – w kręgu poetyki i polityki 1. Epopeja postulowana 2. Narracje o osadnictwie na Ziemi Lubuskiej – konteksty ideologiczne 2.1. Lubuska literatura osadnicza jako narracja fundacyjna regionu 2.2. Regionalna protetyka tożsamościowa 3. Osadnicza poetyka 3.1. Wzorce i schematy fabularne w lubuskiej prozie osadniczej 3.2. Przekształcenia konwencji – lubuska odpowiedź na epopeję CZĘŚĆ IIIOSADNICZA TOPOGRAFIA ZIEMI LUBUSKIEJRozdział IKartografie przesiedleńcze i podmioty geograficzne 1. Kartografie przesiedleńcze 1.1. Przed początkiem – mapa zatarta 1.2. Podróż – mapa niekontrolowana 1.3. Początek – mapa nierozpoznana 1.4. Powrót i odbudowa – mapa (re)konstruowana 2. Postać literacka – homo geographicus 2.1. Budowniczy i przewodnik – homo ductor 2.2. Homo viator – homo exul – homo domesticus 3. Topografia obcego 3.1. Obcy zewnętrzny 3.2. Obcy wewnętrzny Rozdział IILiteracka przestrzeń Ziemi Lubuskiej 1. Toponimia i tropografia 1.1. Lokalizacja fabuły – toponimia 1.2. Między litotą i hiperbolą 2. Lubuskie konstanty krajobrazowe 2.1. W przestrzeni ogrodu 2.2. Nicowanie arkadii SuplementPowojenne migracje we współczesnej prozie lubuskiej 1. Literatura po 1989 roku wobec tzw. Ziem Odzyskanych 2. Współczesna proza lubuska wobec przesiedleń 2.1. Grünberg Krzysztofa Fedorowicza – mityczny chronotop 2.2. Proza Marii Sidorskiej-Ryczkowskiej – duch miejsca 2.3. Opowiadania Edwarda Derylaka – małoojczyźniane miasteczko 3. Literacka muzealizacja pamięci Zakończenie Nota bibliograficzna Bibliografia Indeks nazwisk