Fryderyk II 1194-1250 (m.)

Fryderyk II to opowieść o niezwykłym człowieku, którego władza i sfera wpływów obejmowała światy chrześcijaństwa i islamu. Ostatni z Hohenstaufów, cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego, król Sycylii i Jerozolimy, Fryderyk II był energicznym i wszechstronnym władcą, człowiekiem o wielkiej ambicji, za życia którego konflikt pomiędzy cesarzem a papieżem nabrał nowej intensywności. Trzykrotnie ekskomunikowany przez Kościół, był monarchą absolutnym, a jego władza, w obronie której toczył niemal nieprzerwaną walkę, obejmowała znaczną część Niemiec i Włoch oraz Ziemię Świętą.

Fryderyk był skomplikowanym człowiekiem o wyrobionych gustach i rozpustnym sposobie bycia, który miał niezwykle rozległe zainteresowania intelektualne. Na jego sycylijskim dworze przyjmowano z otwartymi ramionami uczonych wszystkich wyznań – chrześcijańskich, żydowskich, mahometańskich. W 1224 roku założył Uniwersytet Neapolitański i był patronem sztuk i nauk.

Życie tego energicznego człowieka zostało szczegółowo zbadane w znakomitej biografii Ernsta Kantorowicza, pełnej dramatycznych wydarzeń i pasjonujących szczegółów, napisanej w doskonałym stylu i z wielką erudycją. Wydanie angielskie zostało zrecenzowane w następujący sposób: „Pierwszorzędna książka o niezwykłym człowieku. Narracja dochodzi do 700 stron, lecz kariera Fryderyka była tak dramatyczna i zaskakująca, że opowieść nigdy nie traci swojej dramaturgii" – The Spectator.