Słownik architektów i budowniczych. Środowiska warszawskiego XV-XVIII wieku

 Niniejsza publikacja jest efektem czterech lat pracy zespołu redakcyjnego oraz 13 innych autorów, głównie z Instytutu Sztuki PAN, w którym książka ta powstała. Jest ona rezultatem projektu finansowanego w latach 2012-2016 przez "Narodowy Program Rozwoju Humanistyki" Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, którego kierownikiem był dr hab. Jakub Sito, prof. IS PAN. 

W Słowniku znalazło się ponad 550 haseł architektów i budowniczych XV-XVIII w. związanych z Warszawą, w tym 57 obszernych biogramów architektów pierwszoplanowych o randze europejskiej, stanowiących rodzaj małych monografii tych twórców. Wszyscy ci architekci i budowniczowie (także muratorzy, cieśle czy kamieniarze) przyczynili się bądź do powstania substancji budowlanej Warszawy okresu staropolskiego, bądź do promieniowania architektury i budownictwa stołecznego na obszar Rzeczypospolitej (wcześniej Królestwa Polskiego i Księstwa Mazowieckiego). Większość z uwzględ- nionych tu osób - rozmaitych narodowości i pochodzących z różnych ośrodków - związana była trwale z dawną Warszawą - stolicą historycznego Mazowsza (do 1526), a później miastem rezydencjonalnym Jego Królewskiej Mości i stolicą Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Uwzględniliśmy architektów i budowniczych urodzonych w Warszawie bądź przybyłych nad Wisłę u zarania swojej kariery zawodowej i osiadłych tu na stałe, tworzących często "rody budowlane". Nie wszystkim z nich dane było pracować w Warszawie, niektórzy z mieszkających w stolicy architektów musieli szukać zatrudnienia głównie na prowincji. W Słowniku znaleźli się ponadto budowniczowie wędrowni bawiący okazjonalnie nad Wisłą, architekci nadworni magnatów posiadających w stolicy swe rezydencje, budowniczowie zakonni, a także architekci obcy nadsyłający "korespondencyjnie" swoje projekty dla Warszawy.