Obraz żywy

Powiedzenie o obrazie, iż jest „jak żywy” - czytamy w nocie wprowadzającej do kolejnego tomu materiałów nieborowskiego Seminarium Metodologicznego - to jedna z najstarszych, sięgających antyku pochwał w języku mówiącym o sztuce. Przez całe dzieje sztuki europejskiej możemy śledzić wysiłki artystów, chcących nadać swym przedstawieniom złudzenie życia – ruchu, głosu, przebiegającej w czasie akcji. Co stało się z obrazami, gdy dzięki nowym mediom przestały być nieme i nieruchome? Czy sztuka nadal dąży do tworzenia iluzji „życia”? Czy „życie obrazów” to tylko tworzona przez nie iluzja życia, czy także życie ich samych jako wyobrażeń i jako przedmiotów? Na te i inne pytania próbujemy odpowiadać w tej książce.