Dzieci Poznania. Opowieść o 15. Pułku Ułanów Poznańskich

15. pułk ułanów poznańskich był jednym z najsłynniejszych i najbitniejszych oddziałów polskiej kawalerii. Jednostka ta została utworzona w pierwszych dniach Powstania Wielkopolskiego i wzięła czynny udział w tym zrywie niepodległościowym. Następnie poznańscy ułani poszli toczyć boje z bolszewikami, w 1939 roku brali udział w wojnie obronnej, a 5 lat później w kampanii włoskiej. Żołnierze pułku nigdy nie szczędzili daniny krwi dla Ojczyzny, nigdy też nie złożyli broni.
Sztandar jednostki został odznaczony 22 kwietnia 1921 roku Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari za działania podczas wojny polsko-bolszewickiej, a w 1966 roku uzyskał prawo do udekorowania złotym napisem na biało-czerwonych wstęgach państwowych: „WYRÓŻNIONY ZA NIEZWYKŁE MĘSTWO ZA KAMPANIĘ WE WŁOSZECH 1944-1945”.
Oddział od samego początku związany był ze stolicą Wielkopolski, dlatego dumni z ułanów poznaniacy określali go mianem „Dzieci Poznania”.