Co było grane? Film zagraniczny w Polsce w latach 1918-1929 na przykladzie Warszawy

Książka jest wynikiem kilkuletnich badań nad repertuarem warszawskich kin w okresie od odzyskania przez Polskę niepodległości do pojawienia się na ekranach pierwszych filmów dźwiękowych. Warszawa tego czasu była miastem tętniącym życiem filmowym, w którym kilkadziesiąt kin wyświetlało codziennie najnowsze produkcje sprowadzone z Niemiec, Stanów Zjednoczonych, Francji, Włoch, Danii, Szwecji czy Rosji. Repertuarowi oraz reakcjom i obyczajom publiczności przyglądali się liczni krytycy, na czele z wybitnymi pisarzami – Karolem Irzykowskim, Antonim Słonimskim, Anatolem Sternem. Wyrażane przez nich spostrzeżenia i – nieraz bardzo surowe – oceny stanowią ważny element książki, pozwalając inaczej spojrzeć na kanoniczne dziś pozycje kina niemego.

W książce znaleźć można odpowiedzi na wiele pytań, dotyczących polskiej kultury filmowej lat dwudziestych:

o        Jakie filmy oglądano w Warszawie najchętniej?

o        Które kina uchodziły za najbardziej eleganckie?

o        Dlaczego warszawscy właściciele kin kilkakrotnie ogłaszali strajki i zamykali kina?

o        Dlaczego Charlie Chaplin nie był ulubionym komikiem polskiej publiczności?

o        Jakie filmy kryły się pod tytułami ekranowymi: Jedynaczka króla szmalcu, Tajemniczy Dżems, A jednak ciało jest słabe?

Z recenzji prof. Tadeusza Lubelskiego:

„Rozprawa Wojciecha Świdzińskiego jest czymś więcej niż samym – skądinąd szczegółowym i ogromnie starannym – omówieniem zagranicznego repertuaru warszawskich kin w omawianym okresie i analizą jego recepcji. Jest mianowicie wszechstronnym studium z zakresu polskiej kultury filmowej lat 1918–1929.”

Z recenzji prof. Tadeusza Szczepańskiego:

„Zasadniczą trudność, której pokonanie wymagało żmudnych dociekań i bez mała detektywistycznej inwencji i wytrwałości, stanowiło ustalenie związku beztrosko i bezceremonialnie zmienianych przez dystrybutorów w celach komercyjnych tytułów zagranicznych filmów z ich tytułami oryginalnymi. W tym zakresie zasługi filmograficzne autora warto szczególnie docenić, ponieważ zapewne przysłużą się one nowoczesnym badaniom filmowej widowni jako wschodzącego nurtu w światowym i polskim filmoznawstwie.”

Wojciech Świdziński – teatrolog i filmoznawca, wykładowca akademicki, członek Polskiego Towarzystwa Badań nad Filmem i Mediami, od 2009 r. pracownik Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego; w 2014 r. uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w Instytucie Sztuki PAN.