Blask ciemności i światło niewiedzy

Książka Stanisława Kobielusa to poetycka podróż po znaczeniach pojęć, takich jak ciemność, noc, chmura. czerń, sen, niewiedza. Autor stara się zaakcentować niezwykłe strony ich symboliki, konfrontując ich wzajemny wydźwięk na płaszczyźnie własnych przypowieści, inspirowanych historiami biblijnymi, psalmami itp. Poruszając się po kolejnych alegoriach, natrafiamy na prawdziwe perełki - przemyślenia autora, np.: "demaskowanie ciemności, która nierzadko ukrywa się pod płaszczem światła, jest zadaniem chrześcijanina" czy "podmiotem niewiedzy jest człowiek", które same, w samotności, mogą okazać się sentencjami. Okazuje się więc, że rozmowa o semantyce symboli to udana próba wciągnięcia czytelnika i zaproszenie go do głębszej rozmowy.
Zapraszam więc do dialogu w którym "łaska pachnie rozmarynem, a pokora schodzi po schodach jak cień, nie stukając obcasami".