Najstarsza katedra w Poznaniu. Problem formy i jej genezy w kontekście architektury około roku 1000

 Publikacja dr Anety Bukowskiej to wnikliwa i zakrojona na szeroką skalę analiza bogatej dokumentacji badań przeprowadzonych w okresie powojennym przez Krystynę Józefowiczównę w katedrze poznańskiej – jednym z najważniejszych obiektów sakralnych w państwie pierwszych Piastów. Autorka nie poprzestała na przedstawieniu archiwalnych opracowań, lecz skonfrontowała je z reliktami dostępnymi w obrębie rezerwatu archeologiczno-architektonicznego pod katedrą gotycką, dokonując krytycznej interpretacji wyników wykopalisk. Wynikiem tej analizy są przełomowe tezy postawione przez Autorkę m.in. w kwestii ostatecznego rozstrzygnięcia zagadnienia chronologii murów budowli wykonanych w technice opus spicatum, a także kompozycji planu i formy przestrzennej najstarszej fazy obiektu.

Niewątpliwym walorem rozprawy jest zawarty w niej bogaty materiał ilustracyjny, na który w dużej mierze składają się dotąd niepublikowane archiwalne zdjęcia i rysunki wykonane podczas prac wykopaliskowych zespołu Krystyny Józefowiczówny, przechowywane w archiwum IAiE PAN. Udostępnienie tak ważnych materiałów dokumentacyjnych nie tylko znakomicie ilustruje wywody Autorki na temat katedry poznańskiej, ale także pozwala badaczom architektury wczesnopiastowskiej na prowadzenie samodzielnych rozważań na jej temat.W polskim piśmiennictwie naukowym opracowania z tej dziedziny badań nie były dotąd licznie reprezentowane. Publikacja Anety Bukowskiej znakomicie wypełnia tę lukę badawczą, a zaprezentowane w niej propozycje nowej rekonstrukcji, rozwarstwienia, datowania i atrybucji katedry poznańskiej są znaczącym osiągnięciem w studiach nad początkiem architektury w Polsce.Seria: „Studia z Historii Sztuki Średniowiecznej Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego” · tom III